Don’t Wait For Me In A Borrowed Home

“Toen ik 27 jaar geleden in Almere kwam wonen en het grote bronzen beeld in de Stationsstraat hoek Beeldhouwerpad zag staan, was ik zeer verrast. Een 1,75 groot kunstwerk van een lopende mensfiguur zonder armen, met ongelijke benen en het hoofd 180 graden gedraaid ten opzichte van de romp dat de titel ‘Don’t wait for me in a borrowed home’. ‘Wacht niet op mij in een geleend huis.’ Het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds schonk dit beeld in 1988 aan de gemeente Almere.

Henk Visch is een Nederlandse beeldhouwer, graficus en tekenaar. Pas op latere leeftijd besloot Visch om beeldhouwer te worden. Dit gebeurde in 1979 in New York. De stad die hem het verlangen gaf om ‘intens deel van de werkelijkheid te zijn’. Vanaf 1982 maakte hij een serie massieve, houten en bronzen mens-sierfiguren. De gestileerde mensfiguren kenmerken zich door het ontbreken van een gelaatsuitdrukking. Hij weet in zijn beelden juist door de reductie de lichaamstaal te versterken. In 1988 vertegenwoordigde Visch Nederland op de 43ste Biënnale van Venetië. ‘Don’t wait for me in a borrowed home’ is speciaal voor zijn deelname aan deze internationale kunstmanifestatie ontworpen en het is het eerste beeld van de kunstenaar in brons.

Het beeld In Almere is het tweede afgietsel van het oorspronkelijke beeld. Het kunstwerk zet mensen op het verkeerde been. Visch heeft de behoefte om verwarring te zaaien en de kijker te prikkelen. Hij heeft een hang naar dubbelzinnige, grillige, vrolijke, bizarre of ongrijpbare beelden. Zijn thema’s ontleent hij meestal aan de realiteit, aangevuld met zijn eigen associaties. De beschouwer moet alle vrijheid hebben om te zien wat hij/zij wilt zien. Zelf zegt Visch: ‘Mijn werk heeft geen richting, maar alle richtingen’.

Almere is een stad die voorwaarts gaat… zo zie ik het beeld ook. Het loopt vooruit, kijkt naar de toekomst, het hoofd achterstevoren en leert van de ervaringen van het verleden. Door het massief bronzen volume staat het beeld er als een huis, sterk verankerd in het heden, te zijn wat het moet zijn.

 

 

Onlangs was ik bij een wisseltentoonstelling van Visch in Eindhoven. Een industrieel pand op steenworp afstand van zijn atelier. Drie keer per jaar toont de Eindhovense kunstenaar werk uit zijn eigen kunstcollectie, werk van andere kunstenaars dat hij zelf mooi vindt in combinatie met beelden van hemzelf.”

Scroll naar boven