“Polderland Garden of Love and Fire is in 1997 geplaatst in Almere. Toen, nog meer dan nu, een jongeopkomende stad berucht om haar VINEXwijken.
Het eerste wat in het oog springt zijn de zuilen die langs een lijn, enigszins scheef geplaatst en variërend in lengte kil omhoog schieten. Maar het kunstwerk omvat meer.
Er lopen grote lijnen over het landschap door elkaar heen. Lijnen die aan de ene zijde wijzen naar Berlijn, destijds dewoonplaats van de kunstenaar Daniel Libeskind. En aan de andere zijde naar Salamanca, de woonplaats van de Spaansemysticus Juan de la Cruz, die het gedicht ¡O llama de amor viva! (‘De levende vlam van de liefde’) schreef. Aan dieinspiratie ontleent het kunstwerk haar naam. Met het kunstwerk bindt Libeskind die twee steden, zijn oeuvre, en Juan de la Cruz, en zijn gedicht, aan Almere.
Waarom deze verbindingen zijn gekozen, en wat de zuilen van het kunstwerk kunnen vertolken is deel van de mystiek vanPolderland. Met deze verbindingen als ruggesteun, is het kunstwerk een springplank voor de verbindingen van detoeschouwer.
De kunstenaar, Daniel Libeskind is de zoon van Joodse Holocaust overlevers. In zijn jeugd nog een verdienstelijk musicus(accordeon) richtte hij zich later op architectuur. Werken als het Joods Museum in Berlijn, het Royal Ontario Museum enOne World Trade Center zijn allemaal spraakmakende gebouwen die een sterke band met het verleden kennen.
Polderland deelt ook in die eigenschap. Libeskind laat zich makkelijk herkennen met diagonale kruisende vlakken, hoekige vormen, en puntige geometrie. Dit waanzinnig vormgebruik leent zich voor landschapskunst, al uit Polderland zich relatief bedeesd.
De reflecterende zuilen en het licht dat door de kieren van de constructie schijnt hebben een eigen soort schoonheid. Soms wordt het getypeerd als zentuin, maar het tegengestelde is eerder waar. In plaats van gedachten verdrijvende meditatie roept het om verdieping en overpeinzing.
Het kunstwerk spreekt mij aan vanwege de thema’s die ik erin herken. Thema’s als verbinding van plaatsen en personen, maar vooral van conceptuele verbinding. Een symbool van vanuit leegte iets creëren, maar met een vorm die ook een klein onbehagen van onbekendheid opwekt.
