Wim van Leeuwen & de Groene Kathedraal

“Het landschapskunstwerk bedacht door Marinus Boezem (Leerdam, 1934) kreeg in 1987 zijn vorm. Het kunstwerk is een levensgrote replica van de Gotische Kathedraal Notre-Dame uit de Franse stad Reims (1211-1290). 

 

Dit openbare kunstwerk is te bezoeken via de Tureluurweg en het Kathedralenpad in de wijk Almere Hout naast het nieuwe woongebied Oosterwold. De bruine richtingborden wijzen u de weg.

 

Marinus Boezem is een bijzonder mens te noemen die in zijn kunstuitingen een nieuw elan heeft gebracht in de Kunstwereld. Herhaling van clichés en onorthodox materiaal zijn de basis van deze uitingen. In 1960 liet hij bezoekers plaatsnemen met uitzicht op de polder van Asperen en verklaarde de polder zelf tot kunst. Een frisse wind liet hij in 1969 waaien door het Stedelijk Museum Amsterdam tijdens de tentoonstelling ‘op losse schroeven’. Beddengoed hing uit de ramen van het Stedelijk.

 

De kathedraal ziet hij als een hoogtepunt van het menselijk kunnen evenals hij het maken van de Flevopolders het toppunt van ingenieurskunst vindt. In Almere komt dit samen in ‘De Groene Kathedraal’.

Het bijzondere van deze Kathedraal is dat hij niet gebouwd is van steen en hoge glas-in-lood ramen en koorgangen maar van natuurlijk groeiende bomen. De slanke en hoge Italiaanse populieren (178 Populus Nigra Italica) zouden 30 jaar bestand zijn tegen de tand des tijds en na deze periode zou de kathedraal langzaam afsterven; een tijdelijke en symbolische functie voor een nieuwe stad Almere.

 

Naast deze hoge groene kathedraal is een ‘negatieve’ kathedraal geschapen, met dezelfde contouren van De Groene Kathedraal maar nu uitgespaard in eiken en haagbeuken. Het idee was dat wanneer de bomen de leeftijd van 30 jaar bereiken en daarmee ook de hoogte van de kathedraal in Reims evenaren, het geheel afsterft. Gelijk aan dit proces zou in het negatief van de kathedraal de hagen volgroeien en de herinnering aan De Groene Kathedraal levend blijven.

 
 

Tussen de populieren die inmiddels tot de hemel reiken, liggen betonnen paden die de ribben van de kruisgewelven weergeven. Schelpencirkels rond de bomen verwijzen naar de zee die nog maar kort geleden hier aanwezig was.

 

Na een grote storm in 2018 bezocht Marinus Boezem samen met zijn vrouw De Groene Kathedraal en het zien van de omgevallen en geknakte bomen deed hem besluiten het kunstwerk te laten herstellen.

 

De functie is daarmee ook tegemoet gekomen aan het ontstaan van een nieuwe wijk Oosterwold naast het kunstwerk en de aanleg van een fiets/wandelbrug over de Waterlandseweg en Hoge Vaart heen met een direct uitzicht op het kunstwerk. Van verval naar vernieuwing. Inmiddels is het kunstwerk aangepakt en aan het herstellen.

 

Het adopteren als Kunstambassadeur van De Groene Kathedraal is voor mij heel natuurlijk. Ons huis grenst aan het kunstwerk. Dit wonen doe ik samen met mijn vrouw en kinderen en hun gezin in een familiewoning met in het midden een openbaar theehuis. Dit theehuis vormt samen met de grond er omheen (zorg) Boerderij Uniek Leven en is te bezoeken.

Voor mij persoonlijk blijft het verbazend dat, als je tussen de bomen van de Kathedraal loopt, door de toppen naar de lucht kijkt en de ruisende bomen hoort, ik automatisch de vergankelijkheid van het leven voel. Je ruikt het bos, hoort de wind, voelt de bodem van gras, aarde, beton en schelpen.

 

Alles leeft en blijft bestaan ondanks stormen, instortingen, rampen. Deze kathedraal maakt je als mens klein. Echter, deze gemaakte natuurlijke Kathedraal geeft, geeft en geeft en neemt niets. Kom dit zelf ervaren.” 

Scroll naar boven